براي ايجاد رابطه با خداوند چه چيزي لازم است؟
آيا بايد در انتظار وقوع يک علامت عجیب باشيم؟ آيا بايد خود را کاملاً وقف کارهاي ديني و مذهبي نماييم؟ و يا شايد براي اينکه بتوانيم با خدا ارتباط برقرار کنيم بايستي تبديل به انسان خوبي شويم تا او ما را بپذيرد؟ در حقيقت هيچکدام از اين کارها آن چيزي نيست که خدا از ما انتظار دارد. خدا در کتاب مقدس بطور واضح و آشکار به ما ميگويد که چگونه بايد او را بشناسيم. در اينجا شما خواهيد خواند که چطور ميتوانيد يک رابطة شخصي و مستقيم را همين حالا با خدا آغاز نماييد.
اصل شمارۀ يک: خداوند شما را دوست دارد و يک نقشة عالي براي زندگي شما تدارک ديده است.
خداوند نه تنها شما را آفريده است بلکه شما را دوست دارد. در واقع به قدري شما را دوست دارد که مايل است هم اکنون شما او را شناخته و حيات ابدي را در کنار او سپري كنيد. عيسي فرمود: «زيرا خدا جهان را اينقدر محبت نمود که پسر يگانة خود راداد تا هرکه به او ايمان آورد، هلاک نگردد بلکه حيات جاوداني يابد.» (يوحنا 3: 16) مسیح به اين جهان آمد تا همة ما شخصاً خدا را شناخته و نقشة عالي او را درککنيم. فقط مسيح قادر است تا به زندگي ما معنا ببخشد.
چه چيزي باعث مي شود تا ما از شناخت خدا غافل باشيم؟
اصل شمارۀ دو: همة ما گناه کرده ايم و گناه ما را از خدا جدا ساخته است.
ما به خوبي آگاه هستيم که به علت وجود گناه، بين ما و خدا دوري و جدايي به وجود آمده است. کتاب مقدس به ما ميگويد: «جميع ما مثل گوسفندان گمراه شده بوديم و هر يکي از ما به راه خود برگشته بود و خداوند گناه جميع ما را بر وي نهاد.» (اشعيا 53 : 6) در حقيقت طرز برخورد مـا با خدا يکي از اين دو حالت است: يا نسبت بـه خدا تمرد جسته و آشکارا در مقابل خدا طغيان و سرکشي از خود نشان ميدهيم، و يا اينکه به طور منفعل با اين موضوع برخورد كرده و با بي علاقگي و لاقيدي به خدا و راههاي او نگاه ميکنيم. درواقع هر يک از اين دو حالت گواهي است بر وجود آنچه که کتاب مقدس آن را گناه مي نامد، و نتيجة گناه همانطور کـه در کتاب مقدس ميخوانيم اين است: «زيرا مزد گناه موت است، امـا نعمت خدا حيات جاوداني در خداوند ما عيسي مسيح.» (روميان 6 : 23) اگرچه ممکن است بخواهيم با سعي و تلاش خودمان به خداوند نزديک شويم، اما بايد بدانيم که شکست خواهيم خورد.
اين شکل نشان ميدهد که شکاف عظيمي بين ما و خداوند وجود دارد. پيكانهايي که در شكل مي بينيد نشان ميدهد که ما چگونه سعي ميکنيم تا با تلاشهاي خود به خداوند نزديک شويم. شايد فکر کنيم که با انجام دادن کارهاي خوب و يا متوصل شدن به فلسفه هاي اخلاقي ميتوانيم رضايت خدا را جلب نماييم. اما واقعيت اين است که کوشش ما در اين راستا براي پوشاندن گناهانمان کفايت نميکند. چگونه ميتوانيم اين فاصله را پر کنيم؟
اصل شمارۀ سه: عيسي مسيح تنها راهي است که خدا براي ما تدارک ديده است. فقط از طريق عيسي مسيح ميتوانيم خدا را شناخته و محبت و نقشة عالي خداوند را در زندگيمان تجربه کنيم.
همۀ ما سزاوار آن هستيم تا به خاطر گناهانمان مجازات شويم. اما در اين بين يک مشکل وجود دارد و مشکل اين است که سزاي گناه مرگ است. از آنجايي که خداوند مايل نيست تا ما جداي از او بميريم، و به دليل محبتي که نسبت به ما دارد، عيسي مسيح رافرستاد تا بجاي ما بميرد. عيسي مسيح بر روي صليب تمامي گناهان ما را برخود گرفت و تاوان همۀ گناهانمان را پرداخت نمود. در کتابمقدس ميخوانيم: زيرا که مسيح نيز براي گناهان يک بار زحمت کشيد، يعني عادلي براي ظالمان، تا ما را نزد خدا بياورد (اول پطرس 3 : 18) و در آيۀ ديگري ميخوانيم: نه به سبب اعمالي که ما به عدالت کرده بوديم، بلكه محض رحمت خود ما را نجات داد. (تيطس 3: 5) به دليل مرگ عيسي برروي صليب ديگر گناهانمان باعث جدايي مااز خداوند نميشود.
کتابمقدس ميفرمايد: زيرا خدا جهان را اينقدر محبت نمود که پسر يگانة خود راداد تا هر که بر او ايمان آورد، هلاک نگردد بلکه حيات جاوداني يابد. (يوحنا 3: 16) عيسي نه تنها بخاطر گناهان ما مُرد، بلکه از مردگان قيام نمود. (اول قرنتيان 15: 6- 3 را مطالعه کنيد) به اين ترتيب بدون شک مسيح ثابت کرد که قادر است وعدۀ حيات ابدي را بما بدهد. مسيح با رستاخيز خود ثابت نمودکه حقيقتاً پسر خدااست و تنها از طريق او ميتوانيم خدا را بشناسيم. به همين دليل عيسي فرمود: من راه و راستي و حيات هستم. هيچکس نزد پدرجز بوسيلۀ من نميآيد. (يوحنا 6: 14).
خداوند به جاي اينکه از ما بخواهد تا با تلاش و کوشش بيشتر خود به او برسيم، به ما ميآموزد تاچگونه بايد ارتباط خود را با او آغاز کنيم.
مسيح ميفرمايد: «هر که تشنه باشد نزد من آيد و بنوشد. کسي که به من ايمان آورد،چنان که کتاب ميگويد از بطن او نهرهاي آب زنده جاري خواهد شد.» (يوحنا 7 : 37 - 38)مسيح بخاطر محبتي که به ما داشت، مشقت و سختي صليب را تحمل نمود و اکنون از مادعوت ميکند تا ما نيز ايمان آورده و يک رابطۀ شخصي و مستقيم را با او آغاز کنيم.
تنها دانستن اين مطلب که مسيح براي ما چه کاري انجام داده است و چه دعوتي از مـا به عمل ميآورد کافي نيست. براي اين که بتوانيم با خدا رابطه داشته باشيم، لازم است تـا او را به زندگي خود دعوت کنيم.
اصل شمارۀ چهار: هر يک از ما بايد عيسي مسيح را به عنوان منجي و خداوند خود بپذيريم.
کتاب مقدس ميفرمايد: «و اما به آن کساني که او را قبول کردند قدرت داد تا فرزندان خدا گردند، يعني به هر که به اسم او ايمان آورد.» (يوحنا 1 : 12)
ما از طريق ايمان، مسيح را در زندگي خود ميپذيريم. کتاب مقدس ميفرمايد: «زيرا که محض فيض نجات يافته ايد، به وسيلة ايمان و اين از شما نيست بلکه بخشش خداست، و نه ازاعمال تا هيچکس فخر نکند.» (افسسيان 2: 8 - 9) پذيرفتن مسيح به اين معنا است که شما باور داريد مطابق آنچه مسيح ادعا نمود واقعاً پسر خدا است، و سپس از مسيح دعوت کنيد تا هدايت و راهنمايي زندگي شما را در دستان خود بگيرد. (يوحنا 1 : 3 - 8 رامطالعه کنيد) مسيح فرمود: «من آمدم تا ايشان حيات يابند و آن را زيادتر حاصل کنند.» (يوحنا 10 : 10)
دعوت مسيح اين است: «اينک بر در ايستاده ميکوبم، اگر کسي آواز مرا بشنود و در را باز کند، به نزد او در خواهم آمد و با وي شام خواهم خورد.» (مکاشفه 3 : 20)
شما به اين دعوت چه پاسخي ميدهيد؟
اين دو شکل را ملاحظه کنيد.
زندگي هدايت شده توسط خود شخص
نفس ما بر تخت زندگي نشسته است و فرمانروايي ميکند.
مسيح خارج از زندگي ما است. تصميمات اتخاذ شده در ارتباط با ادارۀ زندگي منحصراً در دست خودمان است که اغلب اوقات به ياس و نااميدي ميانجامد
زندگي هدايت شده توسط مسيح
نفس ما تسليم مسيح است.
شخص تاثير و هدايت مسيح را در زندگي خود ميبيند.
در حال حاضر کداميک از اين دو دايره نمايانگر زندگي شما است؟
شما خود مايل هستيد که کداميک از اين دو دايره نمايانگر زندگي شما باشد؟
رابطۀ خود را با مسيح آغاز شما ميتوانيد هم اکنون مسيح را در زندگي خود بپذيريد. بخاطر داشته باشيد که مسيح فرمود: «اينک بر در ايستاده ميکوبم، اگر کسي آواز مرا بشنود و در را باز کند،به نزد وي در خواهم آمد و با وي شام خواهم كنيد. . .خورد.» (مکاشفه 3 : 20) آيا مايل هستيد تا به دعوت مسيح پاسخ گوييد؟ اگر اينچنين است پس اينگونه دعا کنيد.
در حقيقت براي سپردن قلب خود به مسيح، مهم نيست که از چه کلماتي استفاده ميکنيد، چرا که مسيح از نيت قلبي شما به خوبي آگاه است. اما اگر نميدانيد چگونه بايد دعا کنيد، اين دعا به شما کمک خواهد کرد تا نيت قلبي خود را در قالب کلمات بيان کنيد. اينگونه دعا کنيد:
«اي عيسي مسيح، من مي خواهم تو را بشناسم. مي خواهم وارد زندگي من شوي. از تو متشکرم که به خاطر گناهان من بر روي صليب جانت را فدا کردي تا اينک بتوانم کاملاً از جانب تو پذيرفته شوم. تنها تو قادر هستي مرا آن گونه عوض کني که بايد باشم. از تو ممنون هستم که گناهان مرا بخشيدي و حيات ابدي را در کنار خداوند به من عطا کردي. زندگي ام را در دستان تو مي سپارم. مطابق ميل خود با زندگي ام عمل کن. آمين.«
اگر هم اينک با صداقت و از صميم قلب مسيح را به زندگي خود دعوت کرديد، پس مطابق وعدة مسيح، او وارد زندگيتان شده است. از اين لحظه به بعد شما يک رابطۀ شخصي را با خدا آغاز کرده ايد. از اين پس از طريق دعا، مطالعة کتابمقدس و مشارکت و مصاحبت با ديگر ايمانداران، خدا را هرچه بيشتر و بهتر خواهيد شناخت و مسير رشد روحاني را تابه ابد طي خواهيد کرد.
